Powstanie klubu SP9KAT

We wrześniu 1951 roku w sekcji łączności LPŻ w Bielsku-Białej rozpoczął się kurs elektrotechniki i telegrafii. Kierownikiem sekcji był Leon Graboń SP9ER, zajęcia z elektrotechniki prowadził Otokar Balcy, telegrafii uczył Rudolf Tyrała SP9QN. Spośród uczestników tego kursu wywodzą się pierwsi członkowie klubu: Rudek SP9QN, Franek SP9FV, Antoni SP9QZ, Dzidek SP9AQY.
Znak klubowy SP9KAT został przyznany w listopadzie 1952 roku. Rudolf SP9QN był motorem działalności klubu i konstruktorem klubowych urządzeń nadawczo-odbiorczych. Wkrótce po uzyskaniu znaku został skonstruowany pierwszy klubowy nadajnik wykorzystujący w stopniu końcowym lampę GU-50. Umożliwiał pracę emisją CW w pasmach 80m, 40m i 20m. W późniejszym okresie został dobudowany stopień modulatora co dawało możliwość pracy emisją AM. Klubowym odbiornikiem był Lambda II. W 1953 roku zostały przeprowadzone pierwsze łączności na stacji klubowej SP9KAT. Jedną z ciekawszych łączności z tamtego okresu było QSO z Puerto Rico w paśmie 3,5 MHz. Łączność ta była opisana w lokalnym tygodniku Kronika Bielska. Poniżej przykłady kart QSL z tamtego okresu.
W 1954 roku członkowie klubu skonstruowali sprzęt umożliwiający pracę w paśmie 144 MHz. Nadajnik zbudowano na lampie LD1. Odbiornik był typu 1-V-1. Od tego momentu klub SP9KAT brał czynny udział w zawodach UKF Polny Dzień, pracując ze szczytów pobliskich gór. Między innymi były zorganizowane wyprawy na Hrobaczą Łąkę i Wielką Raczę.